8. ZABURZENIEAFEKTYWNE DWUBIEGUNOWE

INFORMATOR

 o zaburzeniach i chorobach psychicznych oraz o pomocy medycznej dostępnej w województwie zachodniopomorskim

Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego

Wydział Współpracy Społecznej

opracowanie merytoryczne

lek.med. Joanna Adamiak

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe (ChAD, choroba afektywna dwubiegunowa) to choroba przewlekła i nawracająca, którą należy leczyć przez całe życie. Charakteryzuje się występowaniem określonych okresów:

• tzw. górka (mania)

• nadmiernie podwyższony nastrój i wzmożony napęd psychoruchowy,
• nadmiar energii,
• gadatliwość,
• zaburzenia pamięci, koncentracji uwagi,
• impulsywne, nieprzemyślane podejmowanie decyzji,
• uczucie euforii,
• mała potrzeba snu,
• zwiększona aktywność seksualna,
• prowokacyjne, narzucające się zachowania,
• łatwość wydawania pieniędzy ponad miarę,
• zadłużanie się,
• skłonność do hazardu,
• nadużywanie substancji psychoaktywnych, alkoholu, podwyższona samoocena;

• tzw. dołek (depresja)

• stan obniżonego nastroju i zmniejszonego napędu psychoruchowego,
• brak energii,
• obniżony nastrój,
• brak możliwości odczuwania przyjemności,
• smutek, przygnębienie,
• zaburzenia pamięci, koncentracji uwagi,
• zaburzenia snu (trudności w zasypianiu, wybudzanie się, zbyt krótki lub zbyt długi sen),
• zaburzenia apetytu,
• myśli o śmierci, myśli samobójcze.

Choroba afektywna dwubiegunowa rozpoczyna się najczęściej między 20. a 35. rokiem życia, często od epizodu depresyjnego, przez co może być niewłaściwie leczona.

W przebiegu choroby możemy obserwować depresje, hipomanie, manie czy epizody mieszane.

Podstawowym leczeniem jest stosowanie tzw. stabilizatorów nastroju. Ważne, aby nie przerywać leczenia i stosować się do zaleceń lekarskich, jak również współpracować z lekarzem prowadzącym poprzez komunikowanie o swoich potrzebach, problemach, wątpliwościach, działaniach ubocznych leków. Oparta na zaufaniu współpraca z lekarzem jest kluczem do sukcesu i utrzymania choroby w ryzach.

Z ChAD można normalnie żyć, założyć rodzinę, pracować, rozwijać się i czerpać radość z codzienności.

Podobnie, jak w przypadku schizofrenii, w leczeniu ChAD pomocne będą:

• regularne leczenie, które ma znaczenie wiodące,
• higieniczny tryb życia,
• ustabilizowany rytm snu i czuwania,
• unormowany czas pracy, z wyłączeniem pracy zmianowej lub nocnej,
• racjonalne odżywianie,
• odpowiednia porcja ruchu dobrana według upodobań (spacery, jazda rowerem, nordic walking),
• pamiętanie o własnym rozwoju i przyjemnościach.